Ekonomik kriz, sadece sayılardan ibaret değildir!!! Kriz, masada yemek eksikliği ile başlar, çocuğun beslenememesiyle devam eder, aile içinde tartışmalara, boşanmalara ve derin yaralara dönüşür!!! Bir annenin geceleri endişeyle uyumaması, babanın gün boyu ikinci işlerde koşturması, komşuların yardımlaşması… Hepsi ekonomik krizin görünmeyen yüzüdür!!!Ve işte tam o anda, halkın “koruyucusu” olması beklenen, ülkenin yasalarını yapan milletvekilleri, görev süreleri boyunca maaşlarını alır, hatta görev biter bitmez yüksek emekli maaşı hak eder!!! Ve bu maaşlar, sıradan vatandaşın yıllarca çalıştığı, her kuruşunu hesaplayarak yaşadığı yaşamla kıyaslandığında, inanılmaz bir uçurum yaratır!!! Halkın pazar sepeti ile milletvekili maaşı arasında uçurum öylesine büyüktür ki, vicdanlar sarsılır!!!
Ama dikkat edin!!! Dünyada bazı ülkeler, bu adaletsizlik algısını dikkate alarak milletvekili maaşlarını düşürme yoluna gitmişlerdir!!! Sint Eustatius’ta milletvekilleri ve bakanların maaşları %5 oranında düşürülmüştür!!! Bu karar, hükümetin maliyetleri azaltma ve ekonomik denetimi güçlendirme çabalarını yansıtmaktadır!!! Singapur’da 2012 yılında hükümet yetkililerinin maaşlarında %28 oranında kesinti yapılmıştır!!! Kenya’da ise mali kriz nedeniyle kabine üyelerinin maaş artışları durdurulmuştur!!! Bu örnekler, halkın ekonomik sıkıntılarını dikkate alan devlet politikalarının mümkün olduğunu gösteriyor!!!
Düşünün!!! Bir aile, ayın sonunu getirebilmek için mutfakta birden fazla hesap yapmak zorunda kalıyor, çocuklar protein eksikliğinden sağlıksız besleniyor!!! Bu ailelerin ödemek zorunda kaldığı faturalar, kira, okul masrafları, gıda giderleri… Hepsi ayrı bir yük!!! Ve aynı şehirde, aynı ülkenin temsilcisi olan vekil, hem görevdeki maaşını hem de emekli maaşını alıyor, toplamda yüz binlerce liraya ulaşabiliyor!!!